மழை !

மண்ணின் மீது கொண்ட காதலால் ,

மழை வந்தது !

மழையின் வருகையால்

பூமியின் ஜனனம் இங்கே ,

மேகமோ வீழ்ந்தது

மழையின் பிரிவால் அங்கே,

இப்படி தான் என் வாழ்வும் கூட

நான் வாழ்வதும் வீழ்வதும் உன்னாலே !!

வந்தாய் நட்பாய்!

கேட்காமலே நனைத்துவிட்ட

மழைத்துளியை போல் ,

உதிர்ந்த பின்பும் மரமிடையே

மீண்டும் புதிதாய் பூக்கும் பூக்களை போல் ,

சங்கில் சத்தமின்றி நுழையும்

காற்றை போல் ,

புல்லிதழில் புறப்பட்ட பனித்துளியின்

யாத்திரையை போல் ,

சரிந்த பின்பும் சுவாசம் உட்புக

ஆடும் மரங்களை போல் ,

இதழ்கள் அசைக்காமலே

மனதில் கேட்கும் இசையை போல் ,

ஓசைகள் ஏதுமின்றி ,

அழைப்புகள் ஏதுமின்றி ,

ஆசைகள் ஏதுமின்றி ,

கனவுகள் ஏதுமின்றி ,

எதிர்பாராத புயலாய் வந்தாய் ..

ஒழிந்திருந்த கனவுகள் எல்லாம்

கைகூடி மத்தாளம் போட்டு நிஜங்களாகும் வண்ணம் ,

நிராசைகளெல்லாம் நிறைவேறும் வண்ணம் ,

செவிடானாலும் உன் ஓசைகள் கேட்கும் வண்ணம் ,

கண்ணீரிலும் என் இதழ்கள் சிரிக்கும் வண்ணம் ,

வந்தாய் என் வாழ்வில் நட்பாய்!

வாழ்வை மாற்றினாய் தித்திப்பாய் !

இப்படியே உரைந்திட ஏங்கிடும் ,கனவாய்!

நம் அன்பென்னும் யாத்திரை

என்றும் தொடரும் மகிழ்ச்சியாய்!

அண்மையில் ஒரு வார இதழில் படித்தேன் ஒரு நிகழ்வை..அதில் என் மனதில் தோன்றிய கவிதை இது ...

நாம் காதாலர்கள் அல்ல

எனினும்

அழிவில்லாத அன்பை பரிமாறிக்கொள்கிறோம் !

உறவின் ஆயுளை நாம் அறியோம்

எனினும் நம் ஆயுளின் எல்லையை கடந்த புரிதலை பகிர்கிறோம் !

மண்ணின் மீது கொண்ட காதலால்,

பூக்கள் உதிர்வதை போல ,

நாமும் பல முறை சருகுகளாய் வீழ்கிறோம் !

இலையுதிர் காலம் என எண்ணி

மறுபடியும் பூக்கிறோம் புதிதாய் !

நம் கனவுகள் நிகழ்வுகளாகி,

நிகழ்வுகள் நினைவுகளாகி,

நினைவுகள் முத்திரையாகியும் கூட

பயணிக்கிறோம் ..

நாம் நண்பர்களா ? காதலர்களா ?

என்ற வினாவிற்கு விடை கிடைக்காத புதிராய் !

நீ

நேசிக்கும் உறவாய் நீ ,

சுவாசிக்கும் காற்றாய் நீ,

ரசிக்கும் இசையாய் நீ ,

உணரும் ஸ்வரமாய் நீ,

கனவுகளின் கருவாய் நீ,

மௌனத்தின் மொழியாய் நீ ,

என் எழுத்துக்களின் மூலாதாரமாய் நீ,

என் புன்னகையின் பிறப்பிடமாய் நீ,

என் கண்ணீரின் முடிவாய் நீ,

என் இதயத்தின் துடிப்பாய் நீ ,

நீ இன்றி நான் ஏது?

நாம் இன்றி வாழ்வேது ?

காலை நேரம்

அழகான காலை வேளை,

ஜன்னலின் வழியே சூரிய ஒளியின்,

மிதமான ஸ்பரிசம் !

வானிலே மிதக்கும் மேகக் கூட்டங்கள்!

விடிந்தும் பிரிய மனமின்றி

இருக்கும் நிலவு!

சற்றும் ஓயாமல் துரு துருவென

சுற்றி திரியும் பறவை கூட்டங்கள்!

விண்மீன் கூட்டங்கள் ஒளியில் மங்கினாலும் ,

வானிற்கு வண்ணங்கள் சேர்க்கும் முயற்சியில் !

இயல்பினை மறந்தேன்

இவை அனைத்தின் வருடலில் !

காயப்பட்ட இதயத்திற்கோ இவைகள்

அறிய மருந்து!

மோட்சம் பெறாத விழிகளுக்கோ ,

இவைகள் அறிய விருந்து !

தேடலில் தொலைத்தேன்!

உன்னை பற்றி எழுத நினைத்தேன் ,
பேனா நுனியும் மயிலிறகு ஆனது ...
உன்னை காண நிலவை தேடினேன் ,
என் சோகத்திற்கு ஏற்ப ,
அமாவாசை ஆனது ..
வானத்தில் உன்னை தேடியே ,
மேகமும் என்னுடன் கண்ணீரை சிந்துதோ ?
உன்னை தேடிய வியப்பில் தான்
கடல் அலையும் ஓய்ந்ததோ ?
பலமுறை தேடியும்
உன்னை தொலைத்தேன் !
தேடலில் மட்டுமே ..
நினைவுகளில் அல்ல !!!

மழைக் காதல்!-படித்ததில் பிடித்தது

நீ குடை விரிப்பதற்குள்
உன்னை தொட்டு விட்ட
மழைத்துளிகளை பார்த்து,
இன்னும் கறுத்தது வானம்,
என் முகமும் தான்...