விடியலின் தேடலில்

அனுதின வாழ்வின் அங்கமாகிவிட்ட துயரம் ,

புன்னகையை மறந்த இதழ்கள் ,

கண்ணீர் துளியை சேகரித்த விழிகள் ,

இரண்டும் நடத்தும் நாடக விழாவில்

உணர்ச்சிகளற்ற உயிராகவே ஆனேன் ஓர் நாள் !

கதறி அழுக தோன்றும்

எனினும் விட்டில் பூச்சியாக புன்னகைக்கிறேன்

புன்னகையில் ஒளிந்திருக்கும் கண்ணீரை யார் அறிவாரோ ?

வாழ்வின் இலையுதிர் காலம் இவை தானோ ?!

மறுபடியும் தழைப்பது எப்போதோ ?

நொடிகளின் அசைவில் அடிகள் அதிகரித்தன ,

எனினும் அதனில் வீழ்ந்து விடவில்லை ,

நிரந்தரமான விடியலின் தேடலில்

என்றுமே நான் நானாகவே !!